Anam

RAHMETLİ MUSTAFA ALTAŞ AMCADAN BİR ŞİİR

Rahmetlik Mustafa dedem bizim evde âşıkları dinlerdi. Bende ona bir gün babamın yazdığı “ANAM” şiirini okudum. Şiiri çok beğendi. “Benim de anama yazdığım bir şiir var.” dedi. Ben de kâğıt kalemi elime aldım. O söyledi, ben yazdım.

Atılhan Acar

ANAM
Altı yaşında kaybettim babamı.
Anam çalıştırdı kürek yabamı;
Sattı öküzü, koştu arabamı.
Küçükken kıymetin bilmedik anam.

Dedi, yavrum ben görmüştüm rüyamı.
O çalıştı dağıtmadı yuvamı;
Arı oldu, bal doldurdu kovamı,
Türlü çiçeklerden derledin anam.

Geçim için çayır, tarla dolaştık;
Yağmurlara, dolulara karıştık.
Annem ile güle güle çalıştık,
Bir gün yüzün ekşi görmedim anam.

Bazen olur kulağımı bükerdin,
Çifti sürer, tohumları ekerdin.
Her dem ağlar, gözyaşını dökerdin;
Dahi bir gün olsun gülmedin anam.

Sakın of deme annene karşı!
Piri fani olmuş ağarmış başı.
Artık doksan beşi geçiyor yaşı,
Daha yüz yaşına girmedin anam.

Kulakları işitmez, duman gözleri.
Her zaman doğruydu onun sözleri.
Yürümez ayaklar, yorgun dizleri;
Dünyada murada ermedin anam.

Mustafa Altaş anana iyi bak!
Yemeğini yedir, sobasını yak,
İncitme gönlünü, hizmetine bak;
Fatma Ana’ya komşu olasın anam.

Mustafa altaş

iNCiKöYüM.com