Kategori: Haber (Sayfa 4 / 7)

Köyümüzün medar-ı iftiharı Hattat Hasan Çelebi Cumhurbaşkanlığı Geleneksel Sanatlar dalında ödül aldı. Seçkin davetlilerin katıldığı ödül töreninde köyümüzden Prof. Dr. Mustafa Ağırman, Dr. Ender Altaş, Erzurum Atatürk Üniversitesi Rektörü Hikmet Koçak ve Hasan Çelebi’nin oğlu Mustafa Çelebi de ödül törenine katılarak Hattat Hasan Çelebi’yi yalnız bırakmadılar.

Törende Cumhurbaşkanımız Abdullah Gül ve Hattat Hasan Çelebi de birer konuşma yaptılar.

2011 yılı Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülleri; Sanat Tarihi dalında Prof. Dr. Semavi Eyice’ye, Edebiyat dalında Sezai Karakoç’a, Eleştiri alanında Doğan Hızlan’a, Geleneksel Sanatlar dalında Hasan Çelebi’ye verildi.

Cumhurbaşkanı Gül, Geleneksel Sanatlar dalında ödül alan Hasan Çelebi’nin Hüsnü Hat sanatını büyük kitlelere tekrar yayan ve buna önderlik eden bir şahsiyet olduğunu aktararak, “Kendisini birçok sergilerde de yakından tanımaktan eşim ve ben her zaman gerçekten büyük bir onur duyuyoruz” dedi. Cumhurbaşkanı Gül, Çelebi’nin dünyada birçok ülkeden öğrencileri olduğunu da belirtti.

Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülleri, Türk kültür ve sanat yaşamına önemli katkılarda bulunan, ülkemiz kültür ve sanatının yücelmesine çalışan Türk vatandaşı ve yabancı uyruklu kişiler ile kurumlara Devlet adına onurlandırmak ve özendirmek amacıyla, 20 Ocak 1995 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan, “Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü Yönetmeliği” uyarınca veriliyor.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödüllerine bu yıl geleneksel sanatlar dalında layık görülen hattat Hasan Çelebi, sanat yaşamında 46 yılını geride bırakırken, yetiştirdiği öğrencileriyle, bu sanatın gelişmesi ve yaygınlaşmasına büyük katkılar sağlıyor.

AA muhabirinin görüştüğü 74 yaşındaki hattat Hasan Çelebi, hat sanatı serüveninin bütün hayatını kaplayan bir olay olduğunu ifade ederek, çok küçük yaşlarda, bilmediği halde, bu sanata karşı büyük ilgisi olduğunu, hat yazılarının hep dikkatini çektiğini söyledi.

Erzurumun bir köyünde doğup büyüdüğünü, o dönemde yaşadığı köyde hat sanatı bilen, bu kültür hakkında bilgisi olan kimsenin olmadığını anlatan Çelebi, bir süre hafızlık yaptıktan sonra Kuran ilimlerinde ilerlemek için İstanbula geldiğini dile getirdi.

İstanbulda Kuran ilimlerine ağırlık verdiğini kaydeden Çelebi, camilerde, antikacılarda, hat eserlerini gördüğünde hayran hayran baktığını ve zamanla da hat sanatına olan ilgisini arttığını vurguladı.
Çelebi, askerlikten sonra bir ara yine Anadoluya dönmek zorunda kaldığını, köyüne yakın bir merkezde müezzinlik yaptığını kaydederek, Bu sanata karşı olan sevgi durmuyor, bir yerden mutlaka patlak veriyor dedi.

Orada, yağlı boya ile dükkan tabelaları yazmaya başladığını, bazen eski yazıların denemelerini yaptığını, ancak tekniğini bilmediğini ifade eden Çelebi, ilk kez orada bu sanattan anlayan bir kişinin kendisine teknik konusunda bilgi verdiğini kaydetti.

Hasan Çelebi, bu olayın merakını iyice tetiklediğini ve bu işin üzerine iyice yoğunlaştığını dile getirerek, daha sonra tahtadan kalemler yaparak normal kalem mürekkebiyle çalıştığı caminin içerisine dört halifenin ismini yazdığını anlattı.

Hattat Çelebi, hat sanatını ilerletmek için tekrar İstanbula döndüğünü vurgulayarak, burada hat sanatı ustası Hamit Aytaç ile tanıştığını ve ondan kendisine ders vermesi talebinde bulunduğunu, ancak Hamit Beyin meşgul olduğu gerekçesiyle öğrencisi olan Halim Beye yönlendirdiğini söyledi.

4 ay sonra Halim Beyin bir trafik kazasında vefat etmesi üzerine cesaretini toplayarak, tekrar Hamit Beye gittiğini ve bu sefer Hamit Beyin kendisini kabul ettiğini aktaran Çelebi, ondan sonra vefatına kadar ondan ayrılmadığını kaydetti.

Hasan Çelebi, hat sanatına bilfiil 1964 yılında başladığını Bir 10 senelik dönemim, hat öğrenme ve icazet alma dönemimdir. Ondan sonraki dönemde bir baba oğul gibi Hamit beyi ziyareti hiç bırakmadım, her hafta ziyaretine gittim. Son 1,5 senesini hastanede geçirdi ve orada vefat etti diye konuştu.

O günkü zihniyetle bu sanata değer verilmediğine işaret eden Çelebi, Hatta bana Niye bu işle uğraşıyorsun?, Bu işten vazgeç artık, bu iş bitmiş diyenler oldu. Ama öyle değilmiş. bir milletin bünyesinde sanatlara karşı bir heves bir merak varsa, o hiçbir zaman kaybolmuyor dedi.

-İlk öğrencisi Amerikalı-

Hamit Hocanın, 1976da ders almak için müracaat eden Amerikalı bir kişiyi, çok meşgul olduğunu söyleyerek kendisine havale ettiğini ve böylece ilk talebesinin bir Amerikalı olduğunu anlatan Çelebi, şu anda onun da memleketinde birçok talebesinin olduğunu bildirdi. Ardından düzenli olarak hat sanatı konusunda ders verdiğini ifade eden Çelebi, talebelerinin arasında Davut Bektaşın çok başarılı olanların da çıktığını kaydetti.

Hasan Çelebi, Hamit Aytaçın 1982de vefatından 3 yıl sonra IRCICAnın hat sanatıyla ilgili bir müsabaka düzenlediğini, bu müsabakanın hat sanatına olan ilgiyi sadece Türkiyede değil yurt dışında da alevlendirdiğini belirtti.

Hattat Çelebi, o müsabakada dereceye girenlerin hep Türkiyeden hattatlar olması üzerine diğer ülkelerden taleplerin arttığını kaydederek, Hat sanatının esas merkezinin, İstanbul olduğu dünyada takdir ediliyor şeklinde konuştu.

Başta, İslam ülkelerinin hepsinden kendilerine müracaatlar olduğunu, onlarla yakından ilgilendiklerini, bazılarına mektupla ders verdiklerini anlatan Çelebi, mektupla ders alanların da mutlaka en az 1-1,5 aylık dönemler halinde İstanbula geldiklerini ve hat sanatında hangi tür malzeme kullanılacağını, nasıl kalem kullanılacağını, mürekkep kağıt kalem gibi malzemelerin hangisinin daha iyi olacağını öğrendikten sonra memleketlerine döndüklerini, ardından derslerin yine mektupla sürdürüldüğünü söyledi.

-Bizim ölçülerimiz, pirenin ciğeri pirenin bacağı-

Hattat Hasan Çelebi, şöyle devam etti: Bu sanatın ölçüleri, çok hassastır. Bugün kullanılan nano teknolojiyi aşağı yukarı 1400 senedir bu sanatı icra edenler zaten kullanıyorlar, Bizdeki noktalar ölçüler, o kadar ince ki bizim o günkü tabirlerimiz, pirenin ciğeri pirenin bacağı ölçüleridir. Bir hattın bir kenarında bir pirenin bacağı kadar fazlalık ya da noksanlık erbabının gözüne batar. Bunu affetmeyiz, bunda hata var deriz. Aşağı yukarı İslam ülkelerinin hepsinde birer ikişer talebimiz var. Şimdi onlar da kendi ülkelerinde talebe yetiştiriyorlar. Maksadımız kendi mutluluğumuz değil, bu Kuran hattının Kuran yazısının yayılması ve bekaası. Bu kadar eski tarihlere dayanan bir kültürün basit sebeplerden dolayı ortadan kalkmasına gönlüm lazım değil.

-Hat sanatını öğrenmek için günde 30 saat çalışmak lazım-

Hattat Çelebi, hat sanatının çok zor olduğunu ve sabra dayandığını aktararak, Hat sanatını öğrenmek için günde 30 saat çalışmak lazım geliyor. Yani o kadar çok konsantre olacaksınız. 90 yaşına gelmiş hattatların ölürken, Ölümüme değil, hattı öğrenemedim, gidiyorum diye üzülenler olduğunu biliyoruz. Bu da gösteriyor ki bu kadar sıkı bir çalışmaya rağmen, bir ömür bu sanata yetmiyor diye konuştu.
Çelebi, sözlerini şöyle sürdürdü:

Bugüne kadar 60a yakın kişiye icazet verdim. Bunların içinde, çift icazetli olanlar vardır. Bu şu manadadır: Yazı çeşitleri 6 tanedir. Örneğin ilk çalıştıkları sülüs nesih ona icazet veriyorsunuz, sonra dayanamıyor, diğer bir kalem daha öğreniyor. Hat sanatında çeşitlerin kısımların cinslerin ismi, kalem olarak geçer, sülüs bir kalem, nesih bir kalem, talik bir kalem olarak isimlendirilir. Hepsinin kaideleri yazım teknikleri ve şekilleri ayrı. İcazet alanların 11-12si hanım. Yurt dışından icazetli hanımların sayısı 3ü geçmiyor. Türkiyenin çeşitli bölgelerinden icazet alanlar varsa da ağırlıklı İstanbuldan. 26 da yurt dışından icazetli kişi var. İslam ülkeleri dışında, Amerika, Japonya, Sibirya, Güney Afrika, İspanya ve İngiltereden de icazet alan talebelerimiz oldu. Bir kişi, hat sanatına başladıktan sonra en erken 6 senede icazet alır. Eğer mektupla çalışırsa bu süre 8-10 seneye çıkar. Hatta, fakülteleri bitirmiş olanlar bile 3,5-4 sene çalışmadıkça icazeti alacak kıvama gelemiyorlar.

Hasan Çelebi, Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülünün bu yıl geleneksel sanatlar dalında kendisine verilmesine ilişkin olarak da duygularını şöyle dile getirdi:
Beni ona layık görmüşler. Tabii burada ben şahıs olarak kendimi ona yeterli görmüyorum, ama bu sanatın takdiri bakımından güzel bir duygu ki tabii ki çok seviniyorum. Hayatımda birçok yerden ödüller aldım, devlet başkanlarından takdir aldım, ama tabii bu milletimizin takdiri olduğu için daha başka, daha değerli. Bu hususta çok sevinçliyim, duygularımı ifade etmekte güçlük çekiyorum.

Hasan Çelebi, oğlu ve kızının hat sanatıyla değil, tezhiple ilgilendiklerini anlatarak, İnşallah torunlardan çıkar da onu yetiştiririz dedi.

Çelebi, Şu anda yeni talebe kabul etmiyorum, birazcık yorgunluk geldi. Öğrenmek isteyenleri, talebelerime yönlendiriyorum. Dışarıdan gelenler, ısrarla benden bir şeyler öğrenmek istedikleri için 2-3 kişi ile haftada bir onlarla ilgileniyorum diye konuştu.

-Yüzlerce eser üretti-

Bugüne kadar yüzlerce eser ürettiğini, bir dönem senede 250-300 eser ortaya çıkardığını aktaran Çelebi, yeni çalışmaları da bulunduğunu, bunların bir kısmının cami işleri olduğunu belirtti.

Yurt dışındaki birçok caminin yazılarını yazdığını, bunların içinde en önemsediği çalışmasının İslamda ilk yapılmış olan Medinedeki Kuba mescidinin içindeki yazıları yazma görevi olduğunu, 1986-87 yıllarında bir yıl orada kalarak, kendisine verilen bu şerefi yerine getirdiğini kaydetti.

Hattat Hasan Çelebi, Benim için hayatta önemli olan yazılarım, eserlerim değil, benim en kıymetli eserlerim, talebelerimdir. Benden sonra hat sanatının, yalnız Türkiyede değil, yeryüzünde devamını sağlayacak olanlar talebelerimdir ki bu benim için iftihar meselesidir şeklinde konuştu.

Kaynak: Star Gazatesi

İstanbulda yazılıyor hala en güzel kuran

Kendini bildi bileli kağıda ve üstüne yazılacak olana büyük iştiyak duyuyordu. Çocukluğundan itibaren en küçük kağıt parçasını bile değerlendirme isteğiyle yanıp tutuşuyordu. Henüz tam olarak ne olduğunu bilmiyordu ama işte içi dışarıya, kağıda taşmak isteyen Kuran harfleriyle mi doluydu?

Önce ezberledi bu yüce kitabı. Ardından medrese eğitim tarzıyla anlamaya çalıştı. Kuranın ne bitmez tükenmez bir hazine, hudutsuz bir derya olduğunu anladı. Artık hem içine, içeriğine hem de harflerine aşık bir hurufiydi. Yazmalıydı.

Bu yüzden Erzurumdan evleneceği Yusufeline, oradan hattın merkezi İstanbula varıncaya dek içinde hep eskizler yapıp durdu. Sonra büyük hat ustası Hamid Aytaçın rahle-i tedrisinde geçen zor yıllar … Üstüne çizgi çekilmiş, dışlanmaya çalışılan, hatta yasaklanan bir Medeniyetin göstergelerinden biriydi bu sanat da. Bu yüzden var olan her üstad büyük bir değeri haizdi ve bu değer ancak aşkla sevenler tarafından korunup devam ettirilebilirdi. Üstad Hasan Çelebi de önce sevgisi ve sabrıyla sonra da mükemmel hattıyla bunu yaptı. Bir yandan imamlık görevini sürdürürken diğer yandan ta sabahın şafağından itibaren yazmaya başladı. Şimdi Araplar arasında büyük saygı ifadesi olarak kendisine ŞEYH denir. İranda Farisiler Onunla kamışların, aharlı kağıtların sergilendiği çarşılarda gezebilmek, Ona eşlik edebilmek için birbirleriyle yarışırlar.

Dostları, hocaları

Yurt içi ve yurt dışı sergilerin, yarışmaların vazgeçilmez üstadlarında biridir. Özellikle şu anda İKÖ genel sekreteri olan Ekmeleddin İhsanoğlu ile IRCİCAda başlayan dostlukları ve burada hatta olan ilgiyi arttırmak, iyi hattatlar ortaya çıkarabilmek için düzenledikleri yarışmalar, açılmasına önayak oldukları sergiler çok önemlidir. Türkiyede Kuran harflerinin estetik yazımı demek olan hattın, Cumhuriyet devrimleri sonrası yaşatılmasında, diriltilmesinde ve geliştirilerek sonraki nesillere aktarılmasında böyle büyük şahsiyetlere ve kurumlara çok şey borçluyuz. İşte Üstad Hasan Çelebi kendilerinden ders ve sonrasında icazet aldığı hocaları HAMİD AYTAÇ, KEMAL BATANAY, NECMEDDİN OKYAY Beyfendilerden sonra ülkemizde bu sanatın ve etrafında gelişen diğer sanatların yayılmasında ve sevilip öğrenilmesinde etkili olmuş bir imamdır.

Dünyanın her yerinde kendisinden saygıyla ve imrenilerek bahsedilir. Çok önemli camilerin içleri Onun yazılarıyla daha da güzelleşmiştir. Mescid-i Nebevi, Kuba Mescidi, Kıbleteyn Mescidi, Kocatepe Camii bunlardan bazılarıdır.

Son dönemlerde yazdığı ferman tarzındaki yazıları da çok etkileyicidir. Hem geleneksel formlarda eserler vermekte mahirdir hem de yeni denemelere açıktır. Bu modern denebilecek hatlar gelenekselin ruhundan kopmadan sergilerde, koleksiyonlarda, meskenlerin, sarayların, köşklerin duvarlarında tıpkı muhteşem klasik eserleri gibi bakıp görenlere, seyredenlere estetik hazlar yaşatmaktadır. Üstelik bu olağanüstü eserleri, çalışmaları çok da pahalı değildir. Cumhurbaşkanlarına, krallara, başbakanlara, prenslere, hanedan üyelerine, sanatçılara, yazarlara, iş adamlarına ve bu kutsal fenden anlayan yüzlerce, binlerce kişiye istekleri doğrultusunda hatlar yazmıştır.

Yaşı 70e ulaştığı halde hala aşkla, şevkle çalışmaya devam etmektedir. Tıpkı 30-40 yıldır yaptığı gibi sabah namazından sonra başlar kağıtla kamışı buluşturmaya. Saatlerce kesintisiz çalışır. Yorgunluğunu eşinin hazırladığı nefis kahvaltılarla, bol şekerli çaylarla ve biraz dinlenmeyle giderdikten sonra yeni istifler için masasının başına geri döner. Her ne kadar bazı sağlık sorunları başlamış olsa da o, hızını kesmeden nişastalı, yumurtalı, genelde kahverengi tonların hakim olduğu aharlı kağıtların üstünde akmaya devam etmekte.

Dünyanın her yerinden hikayeler!

Mekkeden, Medineden, Bağdattan, Tahrandan, İsfahandan, Kahireden, Şamdan, Kuveytten, Dubaiden, Kuala Lumpurdan, İstanbuldan, Bursadan, Almanyadan, Orta Asyadan ve daha pek çok memleketten hikayeleri, hatıraları, müşahadeleri vardır. Bunları; kıssalarla, fıkralarla iç-içe geçirerek öyle tatlı bir üslupla anlatır ki, dinleyenler sohbetinin bitmesini istemezler. Zihni de hafızası gibi berraktır, karmaşık değildir.
Elinde çok sevdiği yazı yazmaya hazır kağıt tomarları, çantasında da açılmış veya açılmayı bekleyen çeşit çeşit kamışlarla gezinir genellikle. Kendisine geleni boş çevirmez. Zamanı varsa bizzat kendisi yardım etmeye çalışır. Uygun değilse, işleri yoğunsa nazikçe icazetli ve artık ustalaşmaya başlamış talebelerine yönlendirir.

Üstad Hasan Çelebinin rahle-i tedrisinde yüzlerce belki binlerce kişi hat meşk etmiştir. Türkiyeden ve dünyadan (Amerika, İran, Japonya, Mısır, Afrika, Arap ülkeleri…) bir çırpıda sayılamayacak kadar çok, zat-ı şahanelerinden icazet alan öğrencisi var. Bu BÜYÜK HATTAT hala ders vermeye, kırmızı kalemlerle yanlışları düzeltmeye, mektuplarla bilhassa yurtdışından veya yurdun uzak yerlerinden gelen dersleri; Rabbi yessirleri, besmeleleri dikkatlice inceleyip öğrencilerine mektup-derslerle de hattın inceliklerini öğretmeye gayret sarfediyor.

Hattat Rakımın talebi!

Azametli, heybetli bir dış görünüş; sakin, acele etmeyen, sabırlı, yumuşak bir ruh. Bunca yıldır yazıyor. (40. Sanat yılını devirmiş bile ) Yorgun değil bundan ötürü. Ama hayatın diğer meşgaleleri, zorlukları, Celal tecellileri her insanı etkilediği gibi onu da etkilemiş, etkiliyor. Yine de şimdi bu güzel geleneğin fedakar, azimli, çalışkan, yenilikler peşindeki usta hattatını ders verirken, meşk ederken, istifler yaparken seyrederseniz kendisini harflerin kıvrımına, hendesi estetiğe ne güzel kaptırdığını görürsünüz. Sanki dünya ve içindekilerin o anda flulaşıp belirsiz bir hayale dönüştüğünü anlar gibi olursunuz. (Sanatçı sanatının sığınağında teskin olmak ister.) Çünkü hatta meftundur O. Bu meftunluğu ve sevgisi rüyalarında Onu adeta metafizik bir boyuta taşıyor. Rakım Efendinin ebedi istirahatgahının yanındaki caminin yazılarını yazmasını isterler kendisinden. Mütereddittir. Büyük bir hattatın, hattından memnun kalıp kalmayacağını düşünüp durur bir süre. Ve bir gece düşüne misafir olan Rakım Efendi Hasan Hocanın yazmasını ister ve Onu buna adeta teşvik eder. Artık gönül rahatlığıyla çalışmaya başlar. Bu büyük meslekle hemhal olduğunun önemli işaretlerinden biridir bu rüya. Ama zaten Picassonun ve pek çok batılı sanatçının gıptayla ve kıskançlıkla seyrettiği hattın muhteşem eserlerini vermeye nerdeyse yarım yüzyıldır devam eden bu mütevazi ama büyük sanatkarın sanatıyla bütünleşmesine başka işaretler aramaya gerek var mı?

Kendisine sağlıklı ve uzun bir ömür diliyoruz. İnşallah hat kaleminden nice bin cennet nimetleri varolmaya devam eder. Başladığı ama henüz bitiremediği Kuran-ı Kerimi yazdıkça canına can gelir inşallah.

Mustafa Nezihi Pesen

Kaynak: http://www.dunyabizim.com/index.php?aType=haber&ArticleID=1461